Znajdziesz tu zarówno praktyczne porady i tutoriale, jak i refleksje filozoficzne, materiały wspierające balans i harmonię w życiu i pracy.
W pracy często słyszymy: Nie mam czasu na przerwę.
Tymczasem właśnie ta przerwa bywa najważniejszym momentem dnia.
To wtedy nasz umysł wyrównuje oddech, a my odzyskujemy perspektywę.
W bibliotekach, szkołach czy instytucjach kultury tempo bywa ogromne.
Zadania się mnożą, maile przychodzą jeden po drugim, a rozmowy z ludźmi — choć piękne — potrafią nas energetycznie wyczerpać. I tu pojawia się uważność: nie modny dodatek, ale narzędzie troski o siebie.
Uważność w pracy nie wymaga medytacji ani godzin spędzonych na poduszce.
To moment, w którym naprawdę jesteś — gdy słuchasz rozmówcy bez planowania odpowiedzi, gdy pijesz herbatę, czując jej ciepło, gdy patrzysz na światło wpadające przez okno, a nie tylko na ekran.
Pauza to nie strata czasu.
To przestrzeń, w której dojrzewają dobre decyzje.
To miejsce, gdzie ciało i myśl znów idą w jednym rytmie.
Zrób dziś krótką przerwę.
Nie dlatego, że możesz.
Ale dlatego, że warto.
W świecie, w którym wszystko dzieje się szybciej niż nasz oddech, łatwo zapomnieć, że technologia nie musi nas popychać – może też nas wspierać.
Sztuczna inteligencja nie zastępuje człowieka. Może być natomiast cichym towarzyszem, który pomaga uporządkować myśli, oszczędzić czas, a nawet otworzyć drzwi do twórczości.
W pracy – niezależnie, czy jesteśmy bibliotekarzem, nauczycielem, czy po prostu kimś, kto lubi wiedzieć więcej – AI może stać się narzędziem równowagi.
Zamiast walczyć z technologią, warto nauczyć się z nią rozmawiać – z uważnością i ciekawością.
Zadaj jej pytanie nie po to, by dostać odpowiedź,
ale by sprawdzić, jak inaczej można spojrzeć na ten sam temat.
To proste przesunięcie perspektywy zmienia wszystko.
Bo technologia bez człowieka to tylko algorytm.
Ale technologia z człowiekiem – to przestrzeń rozwoju.
Spróbuj teraz – 3 minuty na cyfrową równowagę
Otwórz swoje narzędzie AI
Zadaj mu pytanie z serca, nie z obowiązku. Np.:
Jak mogę wprowadzić więcej spokoju w moją pracę z technologią?
Jak mogłabym połączyć moją pasję z tym, co ułatwia AI?
Zatrzymaj się na odpowiedzi. Nie przyjmuj jej bezkrytycznie – potraktuj jak rozmowę, nie instrukcję.
Zapisz jedno zdanie, które Cię poruszyło.
Niech to będzie Twój mały eksperyment z uważną technologią.
Czy sztuczna inteligencja może kiedykolwiek zyskać świadomość?
Czy możliwe jest powstanie silnej AI, zdolnej dorównać – a może nawet zastąpić – człowieka w wielu dziedzinach?
Na te i inne pytania z pogranicza nauki, filozofii i technologii odpowiada Sir Roger Penrose, jeden z najwybitniejszych umysłów naszych czasów.
Polecam inspirujący wywiad prowadzony przez Macieja Kaweckiego | This is IT.
Fiński filozof Frank Martela przekonuje, że generatywne systemy SI spełniają warunki wolnej woli – a więc powinny mieć też kompas moralny. Artykuł skłania do refleksji nad tym, jak projektować sztuczną inteligencję w sposób odpowiedzialny.
Technologia stała się nieodłączną częścią naszego życia. Ale czy rzeczywiście korzystamy z niej w sposób przemyślany?
W dobie cyfrowego przesytu coraz więcej osób szuka sposobów na bardziej świadome korzystanie z technologii. Nie chodzi o rezygnację z nowoczesnych narzędzi, lecz o ich rozsądne wykorzystywanie – by technologia wspierała nasze życie, a nie je dominowała.
Slow tech to filozofia jakości ponad ilością.
Jak:
odzyskać kontrolę nad czasem spędzanym przed ekranami
wyznaczać strefy wolne od technologii
wybrać narzędzia, które rzeczywiście ułatwiają życie
wprowadzić cyfrowe detoksy do codzienności
Czasem mniej znaczy więcej. Czasem wolniej znaczy mądrzej.
Mimo że od premiery nowości Canvy minęło już kilka miesięcy, a kolejne funkcje czekają na swoją odsłonę, cudowne omówienie możliwości tego narzędzia w zakresie tworzenia i wykorzystania arkuszy znajdziecie w artykule na stronie Grafika dla Laika.
To praktyczny przewodnik po jednej z ciekawszych nowości Canvy – łączenie estetyki projektów z funkcjonalnością arkuszy danych.
Warto zajrzeć, by zobaczyć, jak te możliwości mogą usprawnić codzienną pracę i otworzyć nowe drogi kreatywnego działania.
XI tabliczka Eposu o Gilgameszu z opisem potopu; zbiory British Museum.
Fot. Mike Peel (www.mikepeel.net), CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
Wyobraź sobie bibliotekę, która nie zawiera ani jednej papierowej książki, a mimo to przechowuje całą wiedzę ówczesnego świata.
Ponad 2500 lat temu w Niniwie (dzisiejszy Irak) asyryjski władca Aszurbanipal stworzył zbiór, który do dziś pozostaje jednym z najważniejszych skarbów archeologii.
Władca, który potrafił czytać
Aszurbanipal (panujący w latach 669–631 p.n.e.) był wyjątkiem wśród starożytnych królów – chwalił się, że potrafi czytać i pisać, co w tamtych czasach było umiejętnością rzadką nawet wśród elit. Jego ambicją było zgromadzenie w jednym miejscu całej mądrości Babilonii i Asyrii. Wysyłał swoich skrybów do najdalszych zakątków imperium, aby kopiowali i przywozili cenne teksty.
Co kryły gliniane tabliczki?
Odkryta w połowie XIX wieku przez brytyjskich archeologów biblioteka składała się z ponad 30 000 glinianych tabliczek zapisanych pismem klinowym. To właśnie tam odnaleziono słynny Epos o Gilgameszu – jedno z najstarszych dzieł literackich w historii, zawierające opis potopu podobny do biblijnego.
Zbiory nie ograniczały się jednak do literatury. Półki w pałacu w Niniwie uginały się od tekstów medycznych, matematycznych, astronomicznych, a także zaklęć, modlitw i wróżb.
Dziedzictwo ocalone z ognia
Paradoksalnie, biblioteka przetrwała dzięki katastrofie. Gdy w 612 r. p.n.e. Niniwa została spalona przez najeźdźców. Ogień, który strawił pałac, utwardził gliniane tabliczki, zamieniając je w niemal niezniszczalną ceramikę. Dzięki temu przetrwały tysiąclecia, pozwalając nam dzisiaj odczytać myśli ludzi żyjących w cieniu wielkich zikkuratów.